In de collegekamer was een kleine presentatie van werk van de Argentijnse kunstenaar Léon Ferrari (1920-2013) te zien, waarmee het werk van Aimée Zito Lema verbinding heeft. Ze groeide op met zijn werk. Tijdens de lockdown verdiepte ze zich opnieuw in zijn werk. In de context van haar onderzoek voor de tentoonstelling ontstond voor haar een andere connectie met zijn werk, specifiek in de zoektocht en vragen over de relatie tussen beeld en taal, in het kader van verzet. Zo onstond het idee van een ‘footnote tentoonstelling’ van zijn werk. Met zijn gedichten, collages en zelfs een brief aan de paus waarschuwde hij voor een 'wreedheid die innig vermengd is met de vriendelijkheid die haar bedekt.' Het persoonlijke leven van de kunstenaar, de verhouding tot religie en de geo-politieke ontwikkelingen van zijn tijd zijn sterk herkenbaar in de zeven werken op papier die in de Collegekamer te zien waren.
De Argentijnse kunstenaar León Ferrari (Buenos Aires, 1920-2013) geldt als een van de belangrijkste hedendaagse kunstenaars van Latijns-Amerika. In zijn werk reageert Ferrari op de invloed van Westerse, Christelijke beschaving op Zuid-Amerika, op de perioden van dictatuur in Argentinië en de rol die de kerk daarin speelde. De brief aan een generaal (Carta a un general, 1963) stelt je de vraag: wat wordt er gezegd door deze onleesbare brief? Zowel het onbepaalde lidwoord in de titel ( ‘een generaal’/’un general’) als de onleesbaarheid van het werk maken dat de betekenis van het werk niet definitief is. Later bleek het voorspellend aangezien het leger van Argentinië de hoofdrolspeler zou zijn van latere staatsgrepen, in 1966 en 1976. Ferrari zelf onthulde jaren later dat het moeilijk was om een redelijke brief aan een generaal te schrijven, een brief die artistiek was en niet louter een belediging. Geconfronteerd met de machteloosheid van het niet weten hoe, niet in staat zijn om zijn woede te uiten tegen een onwettige autoriteit, koos hij voor het onleesbare schrift. ‘De manier van schrijven, het tekenen van woorden, maakt deel uit van hun betekenis, net als de toon van de stem die ze uitspreekt. En ik schrijf tekeningen om gedachtes te vertellen, beelden die woorden niet kunnen vertellen’ (León Ferrari, mei 1996).
