Christian Boltanski: After

De bezoeker kon ook zelf bijdragen aan de tentoonstelling. In een eigentijdse biechtstoel fluisterde de bezoeker een aantal namen van mensen die in de Oude Kerk begraven liggen. Een opname van het gefluister werd in de weken die volgden afgespeeld in het koor. Na verloop van tijd vormde al het gefluister bij elkaar een uitgebreid muzikaal panorama dat is blijven bestaan als een immateriëel onderdeel van de Oude Kerk. Boltanski is van mening dat zijn werk herhaalbaar is en, net als muzikale composities, keer op keer kan worden uitgevoerd, ook wanneer de componist er niet meer is.

Gefascineerd door collectieve herinneringen, vergankelijkheid en het verstrijken van tijd, ontwikkelde Christian Boltanski (Parijs, 1944) een indrukwekkend oeuvre van sculpturen, films en installaties die deze onderwerpen direct of indirect aan de orde stellen. Boltanski maakt hierbij regelmatig gebruik van gevonden voorwerpen, zoals in No Man’s Land (Drill Hall, New York 2010), een enorme berg met gedragen kleding met op de achtergrond de soundtrack van duizenden kloppende mensenharten die de anonimiteit en het lot versterken van het menselijk bestaan.

Met de vroege-ochtend-concertserie Silence werden muzikale relaties gelegd met het werk van Boltanski, op conceptueel en ruimtelijk niveau. Hierbij werkte curator muziek Jacob Lekkerkerker samen met componist Frank Krawczyk (1969). Met hem en Jean Kalman maakte Boltanski in het voorjaar van 2017 een collectieve opera in Bologna. Het educatieprogramma, uitgevoerd in samenwerking met het Joods Historisch Museum, richtte zich onder andere tot middelbare scholen en wilde jongeren laten stilstaan bij manieren van herinneren. In een online en offline programma werd stil gestaan bij manieren van herdenken in onze digitale tijd: wat komt na ons online? Leeft ons profiel langer dan wijzelf?