De Argentijns-Nederlandse kunstenaar Aimée Zito Lema dook in de archieven van de Oude kerk. Geïnteresseerd in momenten in de geschiedenis waarop mensen zich verzetten, vielen twee gebeurtenissen in de Oude Kerk haar op. De beeldenstorm, die op 23 augustus 1566 plaatsvond in de Oude Kerk, en de plaatsing van een rood venster van kunstenaar Giorgio Andreotta Calò in de Heilig Grafkapel, waar een lange rechtszaak op 17 maart 2020 en een uitspraak van de Raad van State, lange tijd voor weerstand zorgde. De sporen van beide conflicten vormden het basismateriaal voor het nieuwe werk van Zito Lema, dat bestond uit fotografie, sculpturen, textielwerken, poëzie en een installatie met bassins.
De beeldtaal van de installatie (bouwlampen, steigers) deed denken aan restauratiewerkzaamheden die eeuwig aan de gang zijn in de kerk, en symbool staan voor zowel verandering als voor het tegengaan van verandering. Je zag waterbassins met foto’s en bouwelementen, je hoorde gedichten uitgesproken worden en dwalend door de kerk kwam je een aantal sculpturen tegen waarin foto’s op papier waren verwerkt. In het hoogkoor hingen twee omvangrijke textielwerken. Al deze elementen samen stonden stil bij de manier waarop herinnering werkt voor een individu en voor een groep.
In de Collegekamer vond een kleine presentatie van werk van de Argentijnse kunstenaar León Ferrari (1920–2013) plaats, waarmee het werk van Aimée Zito Lema verbinding heeft. Ze groeide op met zijn werk en bekeek zijn werk opnieuw tijdens de eerste lockdown. Gedurende haar onderzoek voor deze tentoonstelling ontstonden vragen over de relatie tussen beeld en taal in het kader van verzet. En zo viel deze nieuwe parallel met zijn werk haar op. Met zijn gedichten, collages en zelfs een brief aan de paus waarschuwde Ferrari voor een ‘wreedheid die innig vermengd is met de vriendelijkheid die haar bedekt.’ Het persoonlijke leven van de kunstenaar, de verhouding tot religie en de geopolitieke ontwikkelingen in zijn tijd zijn herkenbaar in de geselecteerde werken.
