Poems for Earthlings is geïnspireerd op de manier waarop erfgoed wordt beschermd in tijden van oorlog. Het omvat een acht uur durende soundscape met geluiden uit de geschiedenis van de wereld: van walvissen en stervende talen tot het opstarten van een computer. Het werk draaide om het verschil tussen de behandeling van materieel erfgoed (gebouwen, kunstschatten) en die van immaterieel erfgoed (klanken, talen). De installatie die Adrián Villar Rojas ter plaatse ontwikkelde, is tijdelijk en van voorbijgaande aard; na de tentoonstelling is er niets tastbaars meer over. Deze manier van werken staat in schril contrast met de ongeschreven regels die de kunstmarkt in stand houden. Zijn werk toont zijn eigen vergankelijkheid - en dreigt daarmee in de vergetelheid te raken. Hij laat zien wat gedoemd is te verdwijnen en wat niet - en misschien niet - behouden kan blijven. Gedichten voor aardbewoners vormt een radicale vraag over de vraag of erfgoed, musea en verzamelinstellingen duurzaam zijn in een tijdperk waarin het om meer gaat dan de dominerende westerse manier om de wereld om ons heen te definiëren.
Adrián Villar Rojas: “De Oude Kerk is een andere verkenningsfase, waar ik menselijke obsessie met erfgoed, conservering en materiële accumulatie (goud, kunst, gebouwen, naalden, wat dan ook, maar vooral als het waardig, waardevol of verhandelbaar is) analyseer vanuit de ongrijpbaarheid en oneindige overvloed aan geluid. Tegelijkertijd stel ik een introspectieve reis voor door ons eigen persoonlijke verhaal via deze metaforische geschiedenis van geluid. Ik probeer altijd reflectie, emotie op gang te brengen, me op de wereld te concentreren vanuit negativiteit, afwezigheid en verlies, ongeacht met wat voor soort materie (tastbaar of niet) ik te maken heb.
