U kunt filteren door een of meerdere locaties op de plattegrond aan te klikken
Op deze website delen we informatie over de graven. De gegevens worden steeds aangevuld. Klik op een graf hieronder om te zien welke informatie beschikbaar is.
In aanloop naar 2025, wanneer Amsterdam haar 750-jarig bestaan viert, doet de Oude Kerk in samenwerking met kunstenaars, bewoners om de kerk, studenten, culturele instellingen en onderzoeksinstituten uitvoerig onderzoek naar de graven in de Oude Kerk. Wie waren de eerste bewoners van Amsterdam die hier hun laatste rustplaats vonden? Wie herinneren we wel en wie niet en wat is de betekenis hiervan voor ons vandaag de dag? Welke vergeten verhalen zijn interessant en belangrijk in onze tijd?
Heb je zelf een bijzonder verhaal over iemand die hier is begraven? Neem dan contact met ons op via info@oudekerk.nl!
Graven spelen een belangrijke rol in onze beleving van de dood. Voor gelovigen is de dood niet het einde, maar juist het begin van een nieuw, hemels bestaan. Voor veel mensen zijn begraafplaatsen zoals de Oude Kerk plekken van gedachtevorming, reflectie en inzicht, waar dood en leven, verleden en heden elkaar ontmoeten.Het begraven in en rondom kerken kent een lange geschiedenis: in Nederland begon men hiermee rond 1100. Toen rond 1300 werd begonnen met de bouw van de Oude Kerk, was er op deze plek al een begraafplaats. Hier is in de grond een grafkist uit 1280 gevonden, het vroegst bekende graf van Amsterdam.
Mensen wilden in en rondom de kerk begraven worden zodat hun laatste rustplaats zo dicht mogelijk bij de heiligen lag. In eerste instantie werden er vooral geestelijken begraven, maar omdat de kerk in de loop der eeuwen steeds groter werd, kwam er ook plek voor andere Amsterdammers.
Uit de vroegste periode weten we niet veel. Eén van de oudste bekende graven dateert uit 1427. Het oudste grafboek dat we nog hebben, vermeldt gegevens vanaf 1523.
Vanaf het begin van de negentiende eeuw was begraven in de kerk niet meer toegestaan. De jaren daarna werden nog regelmatig uitzonderingen gemaakt, maar in 1866 werd het verbod definitief. In november 1865 werd er voor het laatst iemand begraven in de Oude Kerk.
